Μια νύχτα νοσοκομείου

Σήμερα λέω να σας πω για το άλλο μου κομμάτι που είναι φυσικά ο άντρας μου...

Στην ζωή έχουμε τις όμορφες μας στιγμές αλλά και τις δύσκολες...

Και δυστυχώς δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε...

Μία από αυτές τις δυσκολίες είναι και ένα βράδυ στο νοσοκομείο για τους γιατρούς βέβαια ήταν ρουτίνα για μας πάντα θα είναι άνχος και αγωνία...

Μπορεί να μας φτάνουν ώρες ώρες στα όριά μας αλλά και χωρίς αυτούς δεν θα κάναμε...

Δεν θα είχαμε τα μικρά μας θαύματα στην ζωή μας....

Η νύχτα σε ένα νοσοκομείο και μάλιστα καρέκλα περνάει τόσο αργά που λες τι έγινε δεν θα ξημερώσει επιτέλους???

Και όταν φτάσει επιτέλους η ώρα να φύγεις νιώθεις μια ανακούφιση  λες επιτέλους θα πάμε σπίτι μας...

Εύχομαι να είναι το τελευταίο αυτό που περνάς αντράκι μου....!!!