Γλυκο μου αγορι

Σκεφτομαι πολλες φορες αραγε πως θα ειναι ο γιος μου οταν μεγαλωσει....

Θα ειναι αραγε αυτο το γλυκο και ευαισθητο αγορι που ειναι τωρα?

Θα με αγαπαει οπως με αγαπαει τωρα?

Τωρα ειμαι ο "ερωτας" του και μου αρεσει...

Με φιλαει , μου κραταει το χερι, με παιρνει αγκαλια για να κοιμηθουμε...

Δεν ξερω πως θα ειναι το μελλον αλλα ξερω το παρον και το παρον ειναι πολυ ομορφο....

Η δικη μου αληθεια για τα αγορια..!!!

Καποτε μου ελεγαν οτι αμα εκανα αγορι θα ειναι στον κοσμο του και θα τα θελει ολα στο χερι...

Εγω εχω να πω οτι ολα αυτα δεν ισχυουν...

Ο γιος μου ειναι το πιο γλυκο αγορι που εχω δει...

Ειναι γλυκος, τρυφερος, συναισθηματικος...

Δειχνει και λεει τα συναισθηματα του οποια και αν ειναι αυτα...

Εννοειται πως εμενα με λιωνει καθε φορα με τα γλυκολογα του....

Με κανει να νιωθω ομορφα και οτι ενταξει κανω λαθη αλλα εχω κανει και αρκετα σωστα...

Οποτε παμε καπου και υπαρχουν λουλουδια παντα μου κοβει και μου τα φερνει...

Δεν ξερω πως θα ειναι οταν μεγαλωσει αλλα τωρα ειναι το πιο γλυκο και ρομαντικο αγορι...

Αυτο που μου αρεσει στον γιο μου ειναι οτι δεν κραταει κακιες, θελει να προσφερει στους αλλους και αγαπαει αληθινα...

Γιε μου σου ευχομαι παντα η ζωη σου να ειναι γεματη απο ανθρωπους που σε αγαπανε και να αγαπας και να αγαπιεσαι....

Τα γενεθλια μας...!!!

Εχθες οπως ηταν φυσικο καναμε τα γενεθλια μας...

Η χαρα μεγαλη του αγοριου μου...

Ειχαν ερθει οι φιλοι του απο το σχολειο, οι θειοι του και οι ξαδελφουλες του...

Φετος ειχαμε θεμα τα minions αφου εχουμε ερωτα....

Ειχα φτιαξει εγω διακοσμητικα με τα minions και ποτηρακια ζωγραφισμενα...

Βεβαια οπως ηταν φυσικο οταν αρχισαν να φευγουν ολοι ο μικρος ειχε στεναχωρια γιατι θα τελειωναν και τα γενεθλια του...

Ομως παρολη την κουραση ο ενθουσιασμος στο βλεμμα του και οτι περασε καλα εμενα μου αρκουσε....

Να μαστε καλα και του χρονου παλι....

Χρονια πολλα γιε μου....!!!

Σημερα ειναι ιδιαιτερη μερα για την οικογενεια μας...

Σαν σημερα ηρθε στην ζωη μας πριν τεσσερα χρονια ενα μικρο πλασματακι...

Ηταν μολις 2 κιλα...

Ενα μικρο ξανθουλη πλασματακι τοσο ησυχο, τοσο γλυκο...

Απο το 2012 εως τωρα μας γεμιζει το σπιτι μας με ομορφες αναμνησεις, γελια και χαρες...

Αν και αγορι ειναι ευαισθητος και γλυκος...

Γιε μου σου ευχομαι η ζωη σου να ειναι τοσο ομορφη και ροδινη οπως τωρα...

Να τα εκατοστησεις αγορι μου...!!!

Για τον αντρα μου

Προχθες του αγιου νικολαου πριν καποια χρονακια γεννηθηκε το μεγαλο μου το αγορι...

Ο αντρας μου που εδω και 10 χρονια μου εχει αλλαξει την ζωη προς το καλυτερο...

Μαζι αποκτησαμε εναν γιο και πολλες ομορφες αναμνησεις που θελω να γινουν πολλες περισσοτερες..

Μπορει να μεγαλωσε λιγακι αλλα περναει η μπογια του ακομα, μου αρεσει να τον πειραζω...

Αγαπη μου σου ευχομαι να τα εκατοστησεις και να σε εχουμε διπλα μας να μας φτιαχνεις το κεφι και να ζουμε ομορφες στιγμες....

Θεμα παιδικο

Σημερα λεω να πουμε για το θεμα παιδικη ταινια η παιδικο στην τηλεοραση...

Θυμαμαι το πρωτο dvd που ειδε ηταν ο μπαμπουλας αε τον ειχαμε δει στην τηλεοραση και το λατρεψε δεν θυμαμαι καν ποσες φορες το εχουμε εδω και 1 χρονο που το εχουμε, αφου λεω ενταξει αμα χαλασει την βαψαμε...

Και στην τηλεοραση εχει κολλημα με τα rabbits invaition μπορει να κατσει με τις ωρες εκει να τα βλεπει και δεν ειμαι σιγουρη οτι μας ακουει οταν του μιλαμε...

Εχουν φασει οταν σκαλωνουν με κατι στην τηλεοραση, εχουν το βλεμμα καρφωμενο εκει και καποιες φορες μενει και το στομα ανοιχτο...

Εσας τα παιδακια σας με πιο παιδικο εχουν κολλημα???

12 πράγματα που νιώθει ένας γονιός με ένα πρόωρο μωρό...!!!

Βάση στατιστικών 1 στα 10 παιδιά γεννιούνται πρόωρα και ευτυχώς πλέον η επιστήμη έχει προχωρήσει και μπορούν να κρατήσουν ένα μωράκι στην ζωή από 600 γραμμάρια.

1. Ο πρώτος καιρός θα είναι δύσκολος γιατί θα σκέφτεσαι όλα όσα έζησες στην ΜΕΝΝ.
2. Θα νιώθεις άσχημα όταν θα βλέπεις το παιδί σου μέσα εκεί.
3. Θα πρέπει να προφυλάξεις το μωρό από ιώσεις και δεν θα το καταλαβαίνουν εύκολα οι γύρω σας.
4. Μπορεί να χρειαστούν περισσότερα ραντεβού με τον γιατρό.
5. Όταν θα μπαίνεις στο σπίτι θα τρέχεις πρώτα να αλλάξεις ρούχα και να πλυθείς από το να πας και να αγκαλιάσεις το μωρό σου αυθόρμητα.
6. Θα ψάχνεις να βρεις τι έκανες λάθος και γεννήθηκε το μωρό σου πρόωρα.
7. ΄Κάθε φορά που το παιδί σου καταφέρνει κάτι θα χαίρεσαι διπλά.
8. Θα νιώθεις κοντά σε κάθε γονιό που έχει πρόωρο μωρό γιατί τα έχεις περάσει και εσύ.
9. Θα κάνεις καινούργιες φίλες  και θα μοιράζεστε κοινά ενδιαφέροντα και εμπειρίες , και θα απομακρυνθείς από τις παλιές που έμειναν να μιλάνε για άλλα θέματα.
10. Θα θυμάσαι κάθε λεπτομέρεια που πέρασες από τις πρώτες μέρες και από την άλλη θα θες να τις ξεχάσεις.
11. Θα κλαις κάθε φορά που θυμάσαι την ημέρα της γέννησής του.
12. Θα νιώθεις ευγνώμων κάθε μέρα που περνάει για όλα αυτά που σου έδωσε ο θεός και θα θες να βοηθήσεις τους άλλους.

Παγκόσμια ημέρας προωρότητας...!!

Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα για τα πρόωρα μωράκια...

Ένα από αυτά τα παιδάκια είναι και το δικό μου αγόρι...

Γεννήθηκε 33 εβδομάδων και μόλις 2140 γραμμάρια...

Παρόλα αυτά πλέον είναι 4 χρονών και ολόκληρο αγόρι...

Λένε ότι τα μικρά μωρά μεγαλώνουν πιο γρήγορα, όντως έτσι είναι εμένα το αγόρι μεγάλωσε πολύ γρήγορα και είναι γερό...

Όλα τα προωράκια είναι μαχητές και αυτά θέλουν να τους δίνουμε δύναμη και αγάπη για να παλέψουν και να βγουν νικητές...

Άρα όποιοι έχουμε ένα προωράκι στο σπίτι μας να το χαιρόμαστε....

 χρόνια πολλά προωράκι μου...!!!

40 μερες για τα χριστουγεννα

Ο γιος μου εδω και πολλες μερες μου ζητουσε να στολισουμε χριστουγεννιατικο δεντρο για να βρει τον δρομο πιο γρηγορα ο αγιος βασιλης...

Εχτες λοιπον του καναμε το χατηρι 40 μερες πριν τα χριστουγγενα στολισαμε το δεντρο....

Η αληθεια ειναι οτι πρωτη φορα στολισαμε τοσο νωρις αλλα δεν με πειραζει εξαλλου μου αρεσουν και εμενα οι γιορτες και εννοειται ο μικρος μου το καταχαρηκε...

Εμενα αυτο μου αρκει...

Εννοειται οτι ακουσα τα γνωστα απο τωρα? μα ειναι νωρις ακομα...

Οι γιορτες εγω πιστευω ειναι οπως θες εσυ...

Εμενα προσωπικα μου αρεσουν πολυ οι γιορτες..

Αρα τι και αν στολισεις 2 μηνες πριν τι 1 μηνα τι 1 βδομαδα πριν ειναι τι θες εσυ και πως νιωθεις...

Και μην ξεχναμε ειδικα για τα παιδια ειναι οι γιορτες και τις περιμενουν ολον τον χρονο...

Μια νύχτα νοσοκομείου

Σήμερα λέω να σας πω για το άλλο μου κομμάτι που είναι φυσικά ο άντρας μου...

Στην ζωή έχουμε τις όμορφες μας στιγμές αλλά και τις δύσκολες...

Και δυστυχώς δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε...

Μία από αυτές τις δυσκολίες είναι και ένα βράδυ στο νοσοκομείο για τους γιατρούς βέβαια ήταν ρουτίνα για μας πάντα θα είναι άνχος και αγωνία...

Μπορεί να μας φτάνουν ώρες ώρες στα όριά μας αλλά και χωρίς αυτούς δεν θα κάναμε...

Δεν θα είχαμε τα μικρά μας θαύματα στην ζωή μας....

Η νύχτα σε ένα νοσοκομείο και μάλιστα καρέκλα περνάει τόσο αργά που λες τι έγινε δεν θα ξημερώσει επιτέλους???

Και όταν φτάσει επιτέλους η ώρα να φύγεις νιώθεις μια ανακούφιση  λες επιτέλους θα πάμε σπίτι μας...

Εύχομαι να είναι το τελευταίο αυτό που περνάς αντράκι μου....!!!

Παιδικό Όνειρο

Σήμερα λέω να σας μιλήσω για έναν παιδικό σταθμό...

Στο Αγρίνιο υπάρχει ένας παιδικός τελείως διαφορετικός από τους άλλους...

Μάλλον εγώ θα το χαρακτήριζα  ένα μέρος που σου προσέχουν το παιδί σου αλλά περνάει τέλεια...

Εκεί οι κοπέλες έχουν τόση όρεξη για να μάθουν στα παιδιά πράγματα να τα διασκεδάσουν και να τους κάνουν να φεύγουν χαρούμενα...

Τον γιο μου όταν τον είχα πάει το καλοκαίρι ήταν τόσο χαρούμενος και μου έλεγε τι έκαναν με τόσο ενθουσιασμό....

Μου έκανε τρομερή εντύπωση...

Ο γιος μου γενικά δεν πάει με ευχαριστήσει στο σχολείο του, μάλλον γιατί δεν κάνει και κάτι διαφορετικό από ότι στο σπίτι μαζί μου...

Θυμάμαι όταν μας είπαν την ονομασία του σταθμού δεν φανταζόμασταν ότι το όνομα θα ήταν ακριβώς ότι θα ζούσαν τα παιδιά..

Παιδικό Όνειρο...

Και πιο είναι το παιδικό όνειρο των παιδιών?

Να παίζει, να χορεύει, να διασκεδάζει, να μαθαίνει, να κόβει, να κολλάει και να είναι με άτομα που να έχουν όρεξη να ασχολιθούν μαζί τους...

Άμα είστε από το Αγρίνιο ή βρεθείτε εκεί ψάξτε να βρείτε....

Κορίτσια συνεχίστε ν είστε πάντα γεμάτες όρεξη να μαθαίνετε στα παιδιά μας τόσα όμορφα πράγματα...!!!

Εργαζομενη μητερα...!!!

'Έχω καιρό να γράψω γιατί ξεκίνησα δουλειά αν και μπορώ να πω ότι δεν ήταν καθόλου εύκολα τα πράγματα στο σπίτι...

Η άποψη του γιου μου είναι πως οι μαμάδες δεν δουλεύουν και ότι κάθονται στο σπίτι....

Η αλήθεια είναι πως είχαμε πολλά δράματα στο σπίτι την ώρα που έφευγα....

Βέβαια μόλις ξεκίνησε σχολείο ηρέμησαν τα πράγματα και ο μικρός άρχισε να το παίρνει απόφαση...

Μπορώ να πω ότι η δουλειά που ξεκίνησα δεν απέχει καθόλου με αυτό που έκανα στο σπίτι γιατί ξαναθυμάμαι αυτά τα παλιά με τον μικρό μαζί με δυο υπέροχα κορίτσια...

Μαζί τους θυμάμαι ποσό ωραία ήταν όταν ξεκίνησε να περπατάει ο πιτσιρίκος μου.... και οι κουβεντούλες του....

Βέβαια μπορώ να πω ότι έχω διαπιστώσει τι κορίτσι τι αγόρι πλέον άμα το παιδί είναι ζωηρό δεν έχει σχέσει το φύλο του παιδιού.....

Είχα να δουλέψω εδώ και τέσσερα χρόνια και μπορώ να πω ότι μου είχε λείψει μάλλον το είχα ανάγκη να κάνω κάτι εκτός σπιτιού...

Στις αρχές είχα ένα μεγάλο άνχος στο θέμα του μικρού....

Είχα και εγώ συνηθίσει να είμαι στο σπίτι με τον μικρό....

Πλέον και επίσημα είμαι μια εργαζόμενη μητέρα...!!!

Μαμα σε κριση..!!

Τα πλασματάκια μας είναι τα μόνα που μπορούν να μας κάνουν λιώμα με τα λόγια ή τις αγκαλιές αλλά μπορούν να μας φτάσουν και στα όρια μας...

Κάπου είχα διαβάσει ότι μετά τα δυο περνάνε κάτι σαν μικρή εφηβεία,αρχίζω και το πιστεύω...

Βέβαια αυτό που με τρελαίνει είναι όταν τσακώνεσαι και λέει σε όλα όχι ξαφνικά αφού βλέπει ότι δεν το παίρνει γίνεται ξαφνικά μέσα στις γλύκες και τελικά θα κάνει αυτό που του είχες πει...

Είναι βέβαια η ζωή μας και χωρίς αυτά δεν μπορούμε...

Δεν ξέρω για εσάς αλλά εμείς έχουμε περάσει στο στάδιο ότι δεν θέλει να κρατάει το χέρι μας και να πηγαίνει μόνος του γιατί είναι μεγάλος και προσέχει...

Η αλήθεια είναι ότι μεγάλωσε το αγόρι μου....

Πότε ήταν που ήταν μια σταλιά  και έχει γίνει ολόκληρο παλικαράκι 3,5 χρονών...

Τελικά ότι και α μας κάνουν ότι και να πουν πάντα θα τρέξουν μετά στην αγκαλιά μας και θα τα ξεχάσουν όλα...

Καλοκαιρινες Διακοπες

Οι καλοκαιρινές μας διακοπές φέτος είχαν ανάμεικτα συναισθήματα...

Χαράς, Θυμού, κούρασης, απόγνωσης...

Το 2011 ήταν οι πρώτες διακοπές με τον άντρα μου στη Κρήτη φέτος ξαναπήγαμε αλλά αυτήν την φορά με τον γιο μας...

Η Κρήτη έχει πολλές ομορφιές αλλά γίνεται πιο όμορφο ένα μέρος όταν συναντάς και ανθρώπους που έχεις να δεις καιρό και σου έχουν λείψει....

Εκεί το αγόρι μας είδε τις δυο ξαδερφούλες του που λάτρεψε και βέβαια κάνανε κόμμα στις σκανταλιές όπως όλα τα τρίχρονα...

Επειδή με τους ρυθμούς μας λόγο δουλειάς και σχολείο του μικρού πάντα στις διακοπές δενόμαστε περισσότερο και είναι πολύ ωραίο...

Το να πας διακοπές με καράβι με ένα τετράχρονο δεν είναι εύκολη υπόθεση ειδικά όταν πρέπει να τον πείσεις ότι δεν γίνεται να μας ακούσει όλο το καράβι και να τρέχουμε παντού...

Ευτυχώς είχαμε πάρει πολλές προμήθειες σε φαγητό και σε δραστηριότητες  για να τον κρατήσουμε όσο γίνεται πιο ήρεμο....

Τελικά οι διακοπές μας ήταν πολύ ωραίες...

Βέβαια μας λείπει η Κρήτη ήδη και φυσικά οι άνθρωποι μας..

Με το καλό ελπίζω να καταφέρουμε να πάμε ξανά..

Και όποιος δεν έχει πάει ακόμα στην Κρήτη δεν ξέρει τι χάνει....!!!

Θέμα Βαφτιστήρια

Σήμερα λέω να πούμε ένα διαφορετικό θέμα...

Να μιλήσουμε για τα βαφτιστήρια μας....

Έχω διαβάσει σε διάφορα άρθρα το τι πρέπει να κάνει ένας σωστός νονός...

Λοιπόν εγώ τα θεωρώ μπούρδες....

Ένας νονός δεν είναι μόνο το τυπικό μέρος , ούτε τα δώρα και οι υποχρεώσεις...

Για μένα ο σωστός νονός είναι να είναι δίπλα στο παιδί..

Να του παίρνει τα δώρα του που θέλουν όλα τα παιδιά και περιμένουν αλλά να περνάει και ποιοτικό χρόνο με το παιδί..

Μην ξεχνάμε είναι πνευματικός του γονιός..

Εγώ με τον άντρα μου έχουμε δυο βαφτιστήρια σε διαφορετικές ηλικίες...

Αλλά τα λατρεύουμε και θέλουμε να παίζουμε και να περνάμε ώρες μαζί τους...

Τα νιώθουμε σαν παιδιά μας όπως αγαπάμε τον γιο μας έτσι είναι και αυτά...

Δεν κατάλαβα ποτέ αυτούς τους νονούς που ή τα παρατάνε ή τα βλέπουν μόνο σαν υποχρέωση...

Έτσι δείχνουν ότι το έχουν κάνει από υποχρέωση και όχι από αγάπη...

Γι'αυτό πρέπει να διαλέγουμε με προσοχή τον νονό του παιδιού μας...

Εμένα ευτυχώ οι νονοί του γιου μας δεν θα μπορούσαν να ήταν καλύτεροι...

Θέμα παιδότοπος

Μετά από αρκετές μέρες αποχής σήμερα λέω να πούμε ένα θέμα που απασχολεί αρκετές μανούλες...

Παιδότοπος....

Ο παιδότοπος έχει και τα υπέρ του αλλά και τα κατά του....

Ας ξεκινήσουμε από τα υπέρ...

Έχει αρκετές δραστηριότητες να κάνουν τα παιδιά και να διασκεδάσουν...

Σε κάποιους παιδότοπους έχει κοπέλες που τα προσέχουν και τα ψυχαγωγούν....

Μπορεί μια μαμά να πιει έναν καφέ με την ησυχία της και το μικρό της να διασκεδάζει, να χοροπηδάει και να τρέξει όσο θέλει....

Τώρα ας πούμε και τα κατά του...

Είναι εύκολο να μεταδοθούν ιώσεις ...

Μπορεί κάποιο μεγαλύτερο παιδί να χτυπήσει κάποιο μικρότερο ή επίτηδες ή και κατά λάθος....

Η εμπειρία της μαμάς Λίας...!!

Σήμερα θα δούμε την μητρότητα από τα μάτια μιας άλλης μαμά..
Η μαμά Λία μας έστειλε την δική της εμπειρία και τα αισθήματα από την ημέρα που έγινε μαμά..



Μαμά... μια λέξη που κρύβει όλη την αγάπη του κόσμου και όλα τα συναισθήματα που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος τόσο έντονα και εναλλασσόμενα μέσα σε μόλις μερικά λεπτά.

Το να είσαι μαμά δεν είναι ρόλος ούτε υποχρέωση προς το γάμο ή την κοινωνία είναι η ολοκλήρωση της γυναικείας φύσης, η δημιουργία μιας νέας ζωής, το ανακαλύπτεις συνεχώς νέα όρια που μπορείς να φτάσεις υπομονής, αντοχής, πόνου... αλλά κυρίως χαράς, αγάπης, ευτυχίας...

Το πιο μαγικό ταξίδι που ξεκινάει τη στιγμή που ανακαλύπτεις την εγκυμοσύνη και αυτομάτως το χέρι πάει στην κοιλιά να καλωσορίσει το μικρό φιλοξενούμενο που για εννιά μήνες είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού σου, νιώθει ότι νιώθεις, βιώνει ότι βιώνεις και σου δηλώνει την παρουσία του κάθε στιγμή..

Δεν είναι εύκολο ταξίδι αλλά είναι μοναδικό και κάθε γυναίκα το βιώνει διαφορετικά και αυτή είναι και η μαγεία του...

Πάνε τέσσερα χρόνια από τότε που αντίκρισα για πρώτη φορά την κόρη μου και θυμάμαι και την παραμικρή λεπτομέρεια της γέννησης σαν να ήταν χτες και βλέποντας την κάθε μέρα πόσο έχει μεγαλώσει μου φαίνεται απίστευτο πόσο πολύ αλλάζει συνεχώς...

Το μόνο που δεν αλλάζει είναι η πληρότητα που νιώθω κάθε φορά που με φωνάζει Μαμά...!!!



Σ' ευχαριστούμε μαμά Λία που μας ταξίδεψες στα δικά σου αισθήματα...

Διακοπες

Το θέμα μου σήμερα είναι οι διακοπές ή και οι εξορμήσεις έστω για 2-3 μέρες  που πρέπει να πάρεις όλο το σπίτι και στην τελική δεν θα τα χρησιμοποιήσεις και όλα αυτά αλλά άμα δεν τα έχεις θα τα αναζητήσεις.

Ειδικά όταν έχεις και μικρό παιδί και λερώνεται ή βρέχεται συνέχεια είναι πρόβλημα...

Αλλά και πολύ διασκεδαστικό για εκείνα... Η εξερεύνηση στην φύση πιστεύω είναι η καλύτερη εκμάθηση... και το καλύτερο παιχνίδι..

Ευτυχώς το καλοκαίρι στεγνώνουν εύκολα τα ρούχα έτσι και να τα λερώσουν όλα θα βρουν καθαρά.

Εγώ σαν παιδί έπαιζα αρκετά στον κήπου του εξοχικού μας...

Ο γιος μου πάλι του αρέσει να παίζει στον κήπο αλλά χωρίς να λερώνετε....

Εγώ πάλι από μικρή αντιπαθούσα τα έντομα ειδικά αυτά που τσιμπάνε αλλά με τον μικρό έχω χειροτερεύσει, μάλλον επειδή δεν θέλω να τσιμπήσει τίποτα τον μικρό...

Πριν κάνω τον μικρό έλεγα εγώ θα τον αφήνω ελεύθερο να παίζει , εννοείται πως τον αφήνω αλλά τρέχω και εγώ από πίσω για σιγουριά....

Τελικά η ισχύει αυτό πυ λένε μόνο όταν κάνεις δικά σου παιδιά θα καταλάβεις τις άλλες μαμάδες...

Καλοκαιράκι

Το καλοκαίρι είναι η αγαπημένη μας εποχή για τον λόγο ότι μπορούμε να βγαίνουμε βόλτες και να πηγαίνουμε στην θάλασσα.

Η θάλασσα είναι και όμορφη αλλά και επικίνδυνη ...

Εμείς λόγο ότι είμαστε στην ηλικία που δεν έχουνε αίσθηση του φόβου, μπαίνουν και πηγαίνουν μέσα χωρίς να τους πάρεις πρέφα.

Την πρώτη μέρα που πήγαμε στην θάλασσα ήπιε όλη την θάλασσα οι βουτιές μας ήταν με ανοιχτό το στόμα, την δεύτερη μέρα ευτυχώς καλύτερα...

Οι καλοκαιρινές βόλτες είναι ωραίες απλά βγαίνεις όταν πέφτει ο ήλιος και περπατάς, πας στις κούνιες και βλέπεις αρκετό κόσμο.

Το καλοκαιράκι είναι όμορφο αλλά και με πολλά προβλήματα, όπως ότι βγαίνουν τα κουνούπια, οι κατσαρίδες και έχει αρκετή ζέστη.

Και ειδικά όταν μένεις στην πόλη και δεν έχεις κοντά θάλασσα να πας να δροσιστείς....

Για εμάς το καλοκαίρι αυτό έφερε και αλλαγές..

Μπήκαμε στην φάση μαμά δεν θέλω να κοιμηθώ το μεσημέρι..

Μαμά θέλω να τρώω κάθε μέρα καρπούζι..

Δεν ακούω την μαμά μου...

Να κάνω ψεύτικες συμφωνίες για το συμφέρον μου...

Το μόνοπου έχω να πω είναι υπομονή φάσεις περνάνε....

Σχολική γιορτή

Σήμερα κάναμε την σχολική γιορτή στον παιδικό του χρόνου και επίσημα το αγόρι μου θα είναι προνήπιο.

Φτιάξανε ένα καρπούζι συγκεκριμένα το ζωγραφίσανε, στίψανε λεμόνια για να φτιάξουν λεμονάδα και ζωγραφίσανε ένα ψαράκι.

Η χαρά του σήμερα που πήγαμε όλοι μαζί και τον είδαμε να φτιάχνει τις κατασκευές του και να παίζει με τους συμμαθητές του ήταν απερίγραπτη.

Σκεφτόμουν ότι από πέρσι που πήγε έμαθε τόσα πολλά, διασκέδασε και έπαιξε με άλλα παιδάκια εμένα μου αρκεί.

Ο χρόνος περνά τόσο γρήγορα και δεν το καταλαβαίνουμε τελικά..

Σε δυο χρόνια θα πάει δημοτικό ήδη το σκέφτομαι και λέω πότε πέρασε ο καιρός, πότε ήταν ένα τόσο δα πλασματάκι που με κοίταζε στα μάτια και περίμενε απλά από μένα μία αγκαλιά και ένα φιλί και τώρα έρχεται και με παίρνει αγκαλιά και μου λέει τόσο ωραία λόγια που εννοείται λιώνω.

Την ώρα που πηγαίναμε στην γιορτή σκεφτόμουν ότι του χρόνου θα πει και το πρώτο του ποίημα και θα νιώσω τόσο περήφανη και συγκινημένη.

Η αλήθεια είναι ότι το δηλώνω είμαι χαζομαμά  και δεν μπορώ πάντα να του κρατάω τα νεύρα μου όταν τον μαλώνω και γελάω.

Αλλά το θέμα είναι αυτά χαρούμενα και ευτυχισμένα και ας μας τρελαίνουν με τις σκανταλιές τους....

Περί φαγητού

Σήμερα λέω να πούμε για ένα θέμα που αγχώνει αρκετά της νέες μαμάδες, και αυτό δεν είναι άλλο από το φαγητό.

Θυμάμαι σκεφτόμουν και έλεγα μακάρι όταν κάνω παιδί να τρώει, γιατί άμα δεν τρώει τι θα το κάνω..

Ευτυχώς το αγόρι μου ήταν εύκολο παιδί από μωρό...

Θυμάμαι μας κοίταζε στο στόμα όταν τρώγαμε κάτι και δεν του δίναμε

Όποτε έβλεπε ότι ερχότανε πιάτο και κουτάλι ήξερε πως ήταν για εκείνον και εννοείται η χαρά του τεράστια...

Τελικά πιστεύω πως όλα τα παιδιά μπορούν να φάνε αρκεί να τους βρεις το κουμπί τους, εντάξει δεν λέω δεν είναι πάντα εύκολο αρκεί να προσπαθούμε και να μην τα παρατάμε.

Όταν ξεκίνησε να τρώει και δεν είχε περπατήσει ακόμα ήταν μπουλουκάκι αλλά εμένα μου άρεσε, βέβαια μόλις περπάτησε έφυγαν και τα κιλά και όλα

Αφού πολλοί νομίζουν ακόμα και η παιδίατρος μας ότι δεν τρώει, που να ήξεραν όμως ότι πολλές φορές τον κυνηγάω να σταματήσει να τρώει γιατί με τους συνδυασμούς που κάνει κάτι θα τον πειράξει και δεν θα ξέρουμε τι είναι αυτό.

Δεν θα ξεχάσω ένα βραδύ το ότι είχε φάει ότι βρει και ξαφνικά μας ζητάει ελιές και στο καπάκι τρώει γλυκό του κουταλιού σταφύλι, εντάξει εκεί νομίζω τα είδα όλα.

νεος γονιος

Θυμάμαι όταν γέννησα σκεφτόμουν όταν τον πάρω στο σπίτι θα τα καταφέρω άραγε? Και αν έχει κολικούς και πονάει και κλαίει πως θα αντέξω να τον βλέπω έτσι...

Θα τρώει?Θα κοιμάται καλά μαζί μου?

Τελικά όλα έφυγαν από το μυαλό μου όταν τον φέραμε στο σπίτι...

Ήταν πολύ ήσυχο μωρό, κοιμόταν πολύ εύκολα όπου το ακουμπούσα κοιμόταν, θυμάμαι είχε και παρατσούκλια << αξεσουάρ, κασκόλ >> και άλλα τέτοια...

Ακόμα και στο γάλα του όσο ήταν στο νοσοκομείο δεν έτρωγε πάντα καλά μαζί μου και ανησυχούσα, μόλις ήρθαμε σπίτι από το πρώτο τάισμα κιόλας τα πήγαμε μια χαρά.

Και ευτυχώς δεν είχε κολικούς..

Θυμάμαι να λέω καλά δεν κλαίει αυτό το παιδί..?

Την επόμενη τον κάνω μπάνιο με την μαμά μου και μόλις καταλαβαίνει νερό επάνω του βάζει ένα κλάμα, εντάξει μέχρι να τον ντύσουμε μου έφυγε η ψυχή...

Τελικά μάλλον εμείς οι γυναίκες έχουμε κάποιο αυτόματο σύστημα μέσα μας και ας βγαίνουν όλα αυθόρμητα  αρκεί να μας βοηθάει και το μωρό πάντα.

Και το βασικότερο είναι να ξεκουραζόμαστε και εμείς γιατί μέχρι να βρούμε τους ρυθμούς μας με το μωρό και άυπνες που μένουμε και τα νεύρα μας τσιτώνουν και όλα μας ενοχλούν και στην ουσία δεν το ζούμε όσο θα έπρεπε...

Γι ' αυτό όποιος θέλει να μας παρεξηγήσει δικαίωμά του γιατί το σπίτι μας είναι χάλια γιατι ακόα και εμείς οι ίδιες είμαστε όλοι μέρα με τις πιτζάμες.... 

θεμα αναπτυξεις παιδιου

Καλημέρα, σήμερα λέω να σας πω για ένα θέμα που με άγχωσε.

Εμένα ο γιος μου άργησε να βγάλει δόντια σχετικά, άργησε να περπατήσει και άργησε να μιλήσει καθαρά. Για μένα πάντα όλα αυτά και για τους γύρω μας.

Θυμάμαι η πρώτη του λέξη ήταν μπαμπάς και ήταν 7 μηνών πιστεύω πως ήταν καλά για μένα.

Περπάτησε και έβγαλε το πρώτο του δοντάκι μετά που χρόνισε.

Θυμάμαι να μου λένε γνωστοί ακόμα δεν μιλάει καθαρά? Ακόμα δεν περπάτησε? Ακόμα να βγάλει δόντια?

Εντάξει μπορώ να πω ότι όλο αυτό ήταν πολύ αγχωτικό, θυμάμαι πως σκεφτόμουν μήπως το παιδί μου έχει κάποιο πρόβλημα και εγώ δεν το πήρα χαμπάρι.

Να πω ότι ο μικρός μου ήταν από έξι μηνών αρκετά δραστήριο μωρό, μουσούλησε 8 μηνών.

Τον είχα και στην στράτα γιατί στα χέρια δεν βαστιόταν άλλο ήθελε να χοροπηδάει και να τρέχει.

Εντάξει θυμάμαι ακόμα την χαρά όταν ήταν μέσα στην στράτα και έτρεχε σε όλο το σπίτι, τρελαινόταν. Βέβαια πλέον οι περισσότεροι γιατροί λένε όχι στην στράτα, εμένα πάλι η παιδίατρος μας δεν μας την απαγόρευσε ποτέ και γενικά δεν μας έχει απαγορεύσει κάτι τόσα χρόνια.

Να σας πω και κάτι εγώ έχω ακούσει και από παλιά οι γιατροί δεν ήταν τόσο πολύ στο να σου απαγορεύουν πράγματα.

Τελικά που λέτε μετά τον χρόνο μου έφυγαν όλα τα άγχη γιατί ο μικρός μου λίγες μέρες μετά τα γενέθλια του έβγαλε το πρώτο του δοντάκι και δειλά δειλά έκανε και τα πρώτα του βηματάκια.

Η ομιλία του καθάρισε τελείως όταν τον έστειλα στον παιδικό περίπου 22 μηνών, μάλλον με τις δασκάλες του και με τα άλλα παιδάκια λύθηκε η γλώσσα του.

Πλέον όσο το σκέφτομαι λέω εντάξει τι έκανα και τι καθόμουν και τους άκουγα. Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και θέλει τον χρόνο για όλα.....

ιωσεις

Σήμερα λέω να σας πω ένα θέμα που ξέρω ότι απασχολεί πολλές μαμάδες αλλά και μπαμπάδες και αυτό είναι οι παιδικές αρρώστιες.

Θυμάμαι όταν βγήκα από το μαιευτήριο στο σπίτι ήταν όλοι κρυωμένοι και κόλλησαν και εμένα, γύρναγα μέσα στο σπίτι με την μάσκα , δεν ξέρω όταν με έβλεπε το μωρό άραγε τι να σκεφτόταν.

Ευτυχώς βέβαια δεν κόλλησε...

Την πρώτη φορά που κόλλησε ήταν μόλις 9 μηνών αρχές Σεπτέμβρη να κάνει και ζέστη και το κακόμοιρο να ψήνεται στον πυρετό.

Ακόμα και τώρα είναι οι χειρότερες μου μέρες όταν αρρωσταίνει και τον βλέπω να ταλαιπωρείται.

Θυμάμαι κάθε φορά τον άντρα μου όταν του λέω ο μικρός είναι άρρωστος και για το πιο απλό πρέπει να παθαίνει εγκεφαλικά απανωτά...

Ευτυχώς βέβαια τώρα έχουμε φτάσει σε μια ηλικία που μας λέει άμα έχει κάτι και δεν το μαντεύουμε μόνοι μας.

Εγκυμοσυνη

Καλημέρα,

Σήμερα λέω να σας πω την δική μου ιστορία της εγκυμοσύνης...

Το 2011 κάναμε πολιτικό γάμο μέναμε ήδη μαζί...

Αποφασίζουμε να βάλουμε μπροστά για ένα παιδάκι

Προσπαθούσαμε ένα χρόνο και τίποτα είχαμε απογοητευτεί.

Τελικά το 2012 μας πάνε καλά τα οικονομικά και κάνουμε και θρησκευτικό γάμο.

Μετά από ούτε ένα μήνα αρχίζουν τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης...

Η χαρά μας δεν περιγράφονταν...

Το πρώτο τρίμηνο κυλούσε μια χαρά μετά από απλές εξετάσεις αρχίσανε οι δυσκολίες μας

Είχα χαμηλά αιμοπετάλια και η εγκυμοσύνη τα έριχνε κι άλλο...

Κάθε τρεις και λίγο εξετάσεις και ξεκίνησα την κορτιζόνη πιστεύω ήταν το χειρότερο μου, να μην μπορώ να φάω τίποτα...

Να βλέπω γλυκό και να μην μπορώ να το φάω, όλα τα έτρωγα ανάλατα....

Κάπου στον όγδοο μήνα της εγκυμοσύνης κάνω μια απλή εξέταση αίματος τα αιμοπετάλια είχαν φτάσει πάτο .

Ο γυναικολόγος μου πολύ καλός μου λέει μάζεψε τα πράγματά σου πας στο νοσοκομείο...

Τρεις μέρες με ενδοφλέβια αγωγή συνέχεια εξετάσεις αίματος, μου κάνανε και ινσουλίνη για το ζάχαρο γιατί η κορτιζόνη το ανέβαζε

Την δευτέρα το πρωί με βάζουν στο χειρουργείο να μου πάρουν το μωρό με καισαρική και ολική νάρκωση, ευτυχώς όλα πήγαν καλά χάρη στον γιατρό μου

Το αγόρι μου αν και 33 εβδομάδων γεννήθηκε 2140 κιλά και 49 πόντους στην μονάδα ήταν το πιο μεγάλο...

Εμένα με είχαν πάει για καλύτερη φροντίδα στην εντατική, δεν με άφησαν να τον δω, τον είδα την επόμενη μέρα.

Αλλά δεν με ένοιαζε τόσο γιατί ήξερα ότι ήταν καλά και υγιής....

Γνωριμία

Γεια σας,

Είμαι η Βάσω είμαι μαμά ενός αγοριού 3,5 χρονών.

Η δημιουργία του blog ήταν απλά για να φτιάξω ένα μέσω για να γράφω και εγώ την εμπειρία μου ως νέα μαμά.

Δεν θα σας πω ότι είναι όλα ρόδινα όπως μπορεί να μας τα παρουσιάζουν κάποιες άλλες μανούλες.

Το δικό μου το αγοράκι είναι  όπως τον λέμε θηρειάκι.

Γεννήθηκε το 2012 πρόωρα μόλις 33 εβδομάδων αν και πρόωρο μωρό ήταν 49 πόντους και 2140 κιλά.

Συγκριτικά με τα άλλα μωράκια εκεί στην μονάδα ήταν το πιο μεγάλο.

Εγώ γέννησα με καισαρική και ολική νάρκωση και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην τον δω κατευθείαν αλλά την επόμενη μέρα.

Αυτά τα 3,5 χρόνια είναι η μόνη μου ασχολία γι'αυτό αποφάσισα να ξεκινήσω να γράφω.

Αν και με τρελαίνει αρκετές φορές με ένα του χαμόγελο, με ένα του φιλί το ξεχνάω στο λεπτό.

Έγινα μαμά σε μικρή ηλικία ήμουν μόλις 21 χρονών όταν έμεινα έγκυος, παντρεύτηκα και έμεινα έγκυος, το θέλαμε πολύ και οι δυο.

Βέβαια όπως θα ακούτε πολλές την φράση άντε κανε και ένα δεύτερο, πλέον τους απαντάω πως είμαι μικρή και έχω χρόνια μπροστά μου άμα θελήσω κάποια στιγμή.

Αν και να σας πω δεν ξέρω άμα πραγματικά θέλω δεύτερο, εντάξει δεν νομίζω ότι θα γίνει κάτι απλά λένε για παρέα, βέβαια όπως και εσείς έτσι και εγώ έχω ακούσει πολλές ιστορίες για αδέρφια που σφάζονται τόσο μικρά όσο και μεγαλώνοντας.

( όποια μανούλα θέλει μπορεί να μου στείλει να βάλουμε και την δική της ιστορία)

Προς το παρόν γεια σας από μένα...!!!