Η εμπειρία της μαμάς Λίας...!!

Σήμερα θα δούμε την μητρότητα από τα μάτια μιας άλλης μαμά..
Η μαμά Λία μας έστειλε την δική της εμπειρία και τα αισθήματα από την ημέρα που έγινε μαμά..



Μαμά... μια λέξη που κρύβει όλη την αγάπη του κόσμου και όλα τα συναισθήματα που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος τόσο έντονα και εναλλασσόμενα μέσα σε μόλις μερικά λεπτά.

Το να είσαι μαμά δεν είναι ρόλος ούτε υποχρέωση προς το γάμο ή την κοινωνία είναι η ολοκλήρωση της γυναικείας φύσης, η δημιουργία μιας νέας ζωής, το ανακαλύπτεις συνεχώς νέα όρια που μπορείς να φτάσεις υπομονής, αντοχής, πόνου... αλλά κυρίως χαράς, αγάπης, ευτυχίας...

Το πιο μαγικό ταξίδι που ξεκινάει τη στιγμή που ανακαλύπτεις την εγκυμοσύνη και αυτομάτως το χέρι πάει στην κοιλιά να καλωσορίσει το μικρό φιλοξενούμενο που για εννιά μήνες είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού σου, νιώθει ότι νιώθεις, βιώνει ότι βιώνεις και σου δηλώνει την παρουσία του κάθε στιγμή..

Δεν είναι εύκολο ταξίδι αλλά είναι μοναδικό και κάθε γυναίκα το βιώνει διαφορετικά και αυτή είναι και η μαγεία του...

Πάνε τέσσερα χρόνια από τότε που αντίκρισα για πρώτη φορά την κόρη μου και θυμάμαι και την παραμικρή λεπτομέρεια της γέννησης σαν να ήταν χτες και βλέποντας την κάθε μέρα πόσο έχει μεγαλώσει μου φαίνεται απίστευτο πόσο πολύ αλλάζει συνεχώς...

Το μόνο που δεν αλλάζει είναι η πληρότητα που νιώθω κάθε φορά που με φωνάζει Μαμά...!!!



Σ' ευχαριστούμε μαμά Λία που μας ταξίδεψες στα δικά σου αισθήματα...

Διακοπες

Το θέμα μου σήμερα είναι οι διακοπές ή και οι εξορμήσεις έστω για 2-3 μέρες  που πρέπει να πάρεις όλο το σπίτι και στην τελική δεν θα τα χρησιμοποιήσεις και όλα αυτά αλλά άμα δεν τα έχεις θα τα αναζητήσεις.

Ειδικά όταν έχεις και μικρό παιδί και λερώνεται ή βρέχεται συνέχεια είναι πρόβλημα...

Αλλά και πολύ διασκεδαστικό για εκείνα... Η εξερεύνηση στην φύση πιστεύω είναι η καλύτερη εκμάθηση... και το καλύτερο παιχνίδι..

Ευτυχώς το καλοκαίρι στεγνώνουν εύκολα τα ρούχα έτσι και να τα λερώσουν όλα θα βρουν καθαρά.

Εγώ σαν παιδί έπαιζα αρκετά στον κήπου του εξοχικού μας...

Ο γιος μου πάλι του αρέσει να παίζει στον κήπο αλλά χωρίς να λερώνετε....

Εγώ πάλι από μικρή αντιπαθούσα τα έντομα ειδικά αυτά που τσιμπάνε αλλά με τον μικρό έχω χειροτερεύσει, μάλλον επειδή δεν θέλω να τσιμπήσει τίποτα τον μικρό...

Πριν κάνω τον μικρό έλεγα εγώ θα τον αφήνω ελεύθερο να παίζει , εννοείται πως τον αφήνω αλλά τρέχω και εγώ από πίσω για σιγουριά....

Τελικά η ισχύει αυτό πυ λένε μόνο όταν κάνεις δικά σου παιδιά θα καταλάβεις τις άλλες μαμάδες...

Καλοκαιράκι

Το καλοκαίρι είναι η αγαπημένη μας εποχή για τον λόγο ότι μπορούμε να βγαίνουμε βόλτες και να πηγαίνουμε στην θάλασσα.

Η θάλασσα είναι και όμορφη αλλά και επικίνδυνη ...

Εμείς λόγο ότι είμαστε στην ηλικία που δεν έχουνε αίσθηση του φόβου, μπαίνουν και πηγαίνουν μέσα χωρίς να τους πάρεις πρέφα.

Την πρώτη μέρα που πήγαμε στην θάλασσα ήπιε όλη την θάλασσα οι βουτιές μας ήταν με ανοιχτό το στόμα, την δεύτερη μέρα ευτυχώς καλύτερα...

Οι καλοκαιρινές βόλτες είναι ωραίες απλά βγαίνεις όταν πέφτει ο ήλιος και περπατάς, πας στις κούνιες και βλέπεις αρκετό κόσμο.

Το καλοκαιράκι είναι όμορφο αλλά και με πολλά προβλήματα, όπως ότι βγαίνουν τα κουνούπια, οι κατσαρίδες και έχει αρκετή ζέστη.

Και ειδικά όταν μένεις στην πόλη και δεν έχεις κοντά θάλασσα να πας να δροσιστείς....

Για εμάς το καλοκαίρι αυτό έφερε και αλλαγές..

Μπήκαμε στην φάση μαμά δεν θέλω να κοιμηθώ το μεσημέρι..

Μαμά θέλω να τρώω κάθε μέρα καρπούζι..

Δεν ακούω την μαμά μου...

Να κάνω ψεύτικες συμφωνίες για το συμφέρον μου...

Το μόνοπου έχω να πω είναι υπομονή φάσεις περνάνε....

Σχολική γιορτή

Σήμερα κάναμε την σχολική γιορτή στον παιδικό του χρόνου και επίσημα το αγόρι μου θα είναι προνήπιο.

Φτιάξανε ένα καρπούζι συγκεκριμένα το ζωγραφίσανε, στίψανε λεμόνια για να φτιάξουν λεμονάδα και ζωγραφίσανε ένα ψαράκι.

Η χαρά του σήμερα που πήγαμε όλοι μαζί και τον είδαμε να φτιάχνει τις κατασκευές του και να παίζει με τους συμμαθητές του ήταν απερίγραπτη.

Σκεφτόμουν ότι από πέρσι που πήγε έμαθε τόσα πολλά, διασκέδασε και έπαιξε με άλλα παιδάκια εμένα μου αρκεί.

Ο χρόνος περνά τόσο γρήγορα και δεν το καταλαβαίνουμε τελικά..

Σε δυο χρόνια θα πάει δημοτικό ήδη το σκέφτομαι και λέω πότε πέρασε ο καιρός, πότε ήταν ένα τόσο δα πλασματάκι που με κοίταζε στα μάτια και περίμενε απλά από μένα μία αγκαλιά και ένα φιλί και τώρα έρχεται και με παίρνει αγκαλιά και μου λέει τόσο ωραία λόγια που εννοείται λιώνω.

Την ώρα που πηγαίναμε στην γιορτή σκεφτόμουν ότι του χρόνου θα πει και το πρώτο του ποίημα και θα νιώσω τόσο περήφανη και συγκινημένη.

Η αλήθεια είναι ότι το δηλώνω είμαι χαζομαμά  και δεν μπορώ πάντα να του κρατάω τα νεύρα μου όταν τον μαλώνω και γελάω.

Αλλά το θέμα είναι αυτά χαρούμενα και ευτυχισμένα και ας μας τρελαίνουν με τις σκανταλιές τους....

Περί φαγητού

Σήμερα λέω να πούμε για ένα θέμα που αγχώνει αρκετά της νέες μαμάδες, και αυτό δεν είναι άλλο από το φαγητό.

Θυμάμαι σκεφτόμουν και έλεγα μακάρι όταν κάνω παιδί να τρώει, γιατί άμα δεν τρώει τι θα το κάνω..

Ευτυχώς το αγόρι μου ήταν εύκολο παιδί από μωρό...

Θυμάμαι μας κοίταζε στο στόμα όταν τρώγαμε κάτι και δεν του δίναμε

Όποτε έβλεπε ότι ερχότανε πιάτο και κουτάλι ήξερε πως ήταν για εκείνον και εννοείται η χαρά του τεράστια...

Τελικά πιστεύω πως όλα τα παιδιά μπορούν να φάνε αρκεί να τους βρεις το κουμπί τους, εντάξει δεν λέω δεν είναι πάντα εύκολο αρκεί να προσπαθούμε και να μην τα παρατάμε.

Όταν ξεκίνησε να τρώει και δεν είχε περπατήσει ακόμα ήταν μπουλουκάκι αλλά εμένα μου άρεσε, βέβαια μόλις περπάτησε έφυγαν και τα κιλά και όλα

Αφού πολλοί νομίζουν ακόμα και η παιδίατρος μας ότι δεν τρώει, που να ήξεραν όμως ότι πολλές φορές τον κυνηγάω να σταματήσει να τρώει γιατί με τους συνδυασμούς που κάνει κάτι θα τον πειράξει και δεν θα ξέρουμε τι είναι αυτό.

Δεν θα ξεχάσω ένα βραδύ το ότι είχε φάει ότι βρει και ξαφνικά μας ζητάει ελιές και στο καπάκι τρώει γλυκό του κουταλιού σταφύλι, εντάξει εκεί νομίζω τα είδα όλα.

νεος γονιος

Θυμάμαι όταν γέννησα σκεφτόμουν όταν τον πάρω στο σπίτι θα τα καταφέρω άραγε? Και αν έχει κολικούς και πονάει και κλαίει πως θα αντέξω να τον βλέπω έτσι...

Θα τρώει?Θα κοιμάται καλά μαζί μου?

Τελικά όλα έφυγαν από το μυαλό μου όταν τον φέραμε στο σπίτι...

Ήταν πολύ ήσυχο μωρό, κοιμόταν πολύ εύκολα όπου το ακουμπούσα κοιμόταν, θυμάμαι είχε και παρατσούκλια << αξεσουάρ, κασκόλ >> και άλλα τέτοια...

Ακόμα και στο γάλα του όσο ήταν στο νοσοκομείο δεν έτρωγε πάντα καλά μαζί μου και ανησυχούσα, μόλις ήρθαμε σπίτι από το πρώτο τάισμα κιόλας τα πήγαμε μια χαρά.

Και ευτυχώς δεν είχε κολικούς..

Θυμάμαι να λέω καλά δεν κλαίει αυτό το παιδί..?

Την επόμενη τον κάνω μπάνιο με την μαμά μου και μόλις καταλαβαίνει νερό επάνω του βάζει ένα κλάμα, εντάξει μέχρι να τον ντύσουμε μου έφυγε η ψυχή...

Τελικά μάλλον εμείς οι γυναίκες έχουμε κάποιο αυτόματο σύστημα μέσα μας και ας βγαίνουν όλα αυθόρμητα  αρκεί να μας βοηθάει και το μωρό πάντα.

Και το βασικότερο είναι να ξεκουραζόμαστε και εμείς γιατί μέχρι να βρούμε τους ρυθμούς μας με το μωρό και άυπνες που μένουμε και τα νεύρα μας τσιτώνουν και όλα μας ενοχλούν και στην ουσία δεν το ζούμε όσο θα έπρεπε...

Γι ' αυτό όποιος θέλει να μας παρεξηγήσει δικαίωμά του γιατί το σπίτι μας είναι χάλια γιατι ακόα και εμείς οι ίδιες είμαστε όλοι μέρα με τις πιτζάμες.... 

θεμα αναπτυξεις παιδιου

Καλημέρα, σήμερα λέω να σας πω για ένα θέμα που με άγχωσε.

Εμένα ο γιος μου άργησε να βγάλει δόντια σχετικά, άργησε να περπατήσει και άργησε να μιλήσει καθαρά. Για μένα πάντα όλα αυτά και για τους γύρω μας.

Θυμάμαι η πρώτη του λέξη ήταν μπαμπάς και ήταν 7 μηνών πιστεύω πως ήταν καλά για μένα.

Περπάτησε και έβγαλε το πρώτο του δοντάκι μετά που χρόνισε.

Θυμάμαι να μου λένε γνωστοί ακόμα δεν μιλάει καθαρά? Ακόμα δεν περπάτησε? Ακόμα να βγάλει δόντια?

Εντάξει μπορώ να πω ότι όλο αυτό ήταν πολύ αγχωτικό, θυμάμαι πως σκεφτόμουν μήπως το παιδί μου έχει κάποιο πρόβλημα και εγώ δεν το πήρα χαμπάρι.

Να πω ότι ο μικρός μου ήταν από έξι μηνών αρκετά δραστήριο μωρό, μουσούλησε 8 μηνών.

Τον είχα και στην στράτα γιατί στα χέρια δεν βαστιόταν άλλο ήθελε να χοροπηδάει και να τρέχει.

Εντάξει θυμάμαι ακόμα την χαρά όταν ήταν μέσα στην στράτα και έτρεχε σε όλο το σπίτι, τρελαινόταν. Βέβαια πλέον οι περισσότεροι γιατροί λένε όχι στην στράτα, εμένα πάλι η παιδίατρος μας δεν μας την απαγόρευσε ποτέ και γενικά δεν μας έχει απαγορεύσει κάτι τόσα χρόνια.

Να σας πω και κάτι εγώ έχω ακούσει και από παλιά οι γιατροί δεν ήταν τόσο πολύ στο να σου απαγορεύουν πράγματα.

Τελικά που λέτε μετά τον χρόνο μου έφυγαν όλα τα άγχη γιατί ο μικρός μου λίγες μέρες μετά τα γενέθλια του έβγαλε το πρώτο του δοντάκι και δειλά δειλά έκανε και τα πρώτα του βηματάκια.

Η ομιλία του καθάρισε τελείως όταν τον έστειλα στον παιδικό περίπου 22 μηνών, μάλλον με τις δασκάλες του και με τα άλλα παιδάκια λύθηκε η γλώσσα του.

Πλέον όσο το σκέφτομαι λέω εντάξει τι έκανα και τι καθόμουν και τους άκουγα. Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και θέλει τον χρόνο για όλα.....

ιωσεις

Σήμερα λέω να σας πω ένα θέμα που ξέρω ότι απασχολεί πολλές μαμάδες αλλά και μπαμπάδες και αυτό είναι οι παιδικές αρρώστιες.

Θυμάμαι όταν βγήκα από το μαιευτήριο στο σπίτι ήταν όλοι κρυωμένοι και κόλλησαν και εμένα, γύρναγα μέσα στο σπίτι με την μάσκα , δεν ξέρω όταν με έβλεπε το μωρό άραγε τι να σκεφτόταν.

Ευτυχώς βέβαια δεν κόλλησε...

Την πρώτη φορά που κόλλησε ήταν μόλις 9 μηνών αρχές Σεπτέμβρη να κάνει και ζέστη και το κακόμοιρο να ψήνεται στον πυρετό.

Ακόμα και τώρα είναι οι χειρότερες μου μέρες όταν αρρωσταίνει και τον βλέπω να ταλαιπωρείται.

Θυμάμαι κάθε φορά τον άντρα μου όταν του λέω ο μικρός είναι άρρωστος και για το πιο απλό πρέπει να παθαίνει εγκεφαλικά απανωτά...

Ευτυχώς βέβαια τώρα έχουμε φτάσει σε μια ηλικία που μας λέει άμα έχει κάτι και δεν το μαντεύουμε μόνοι μας.

Εγκυμοσυνη

Καλημέρα,

Σήμερα λέω να σας πω την δική μου ιστορία της εγκυμοσύνης...

Το 2011 κάναμε πολιτικό γάμο μέναμε ήδη μαζί...

Αποφασίζουμε να βάλουμε μπροστά για ένα παιδάκι

Προσπαθούσαμε ένα χρόνο και τίποτα είχαμε απογοητευτεί.

Τελικά το 2012 μας πάνε καλά τα οικονομικά και κάνουμε και θρησκευτικό γάμο.

Μετά από ούτε ένα μήνα αρχίζουν τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης...

Η χαρά μας δεν περιγράφονταν...

Το πρώτο τρίμηνο κυλούσε μια χαρά μετά από απλές εξετάσεις αρχίσανε οι δυσκολίες μας

Είχα χαμηλά αιμοπετάλια και η εγκυμοσύνη τα έριχνε κι άλλο...

Κάθε τρεις και λίγο εξετάσεις και ξεκίνησα την κορτιζόνη πιστεύω ήταν το χειρότερο μου, να μην μπορώ να φάω τίποτα...

Να βλέπω γλυκό και να μην μπορώ να το φάω, όλα τα έτρωγα ανάλατα....

Κάπου στον όγδοο μήνα της εγκυμοσύνης κάνω μια απλή εξέταση αίματος τα αιμοπετάλια είχαν φτάσει πάτο .

Ο γυναικολόγος μου πολύ καλός μου λέει μάζεψε τα πράγματά σου πας στο νοσοκομείο...

Τρεις μέρες με ενδοφλέβια αγωγή συνέχεια εξετάσεις αίματος, μου κάνανε και ινσουλίνη για το ζάχαρο γιατί η κορτιζόνη το ανέβαζε

Την δευτέρα το πρωί με βάζουν στο χειρουργείο να μου πάρουν το μωρό με καισαρική και ολική νάρκωση, ευτυχώς όλα πήγαν καλά χάρη στον γιατρό μου

Το αγόρι μου αν και 33 εβδομάδων γεννήθηκε 2140 κιλά και 49 πόντους στην μονάδα ήταν το πιο μεγάλο...

Εμένα με είχαν πάει για καλύτερη φροντίδα στην εντατική, δεν με άφησαν να τον δω, τον είδα την επόμενη μέρα.

Αλλά δεν με ένοιαζε τόσο γιατί ήξερα ότι ήταν καλά και υγιής....

Γνωριμία

Γεια σας,

Είμαι η Βάσω είμαι μαμά ενός αγοριού 3,5 χρονών.

Η δημιουργία του blog ήταν απλά για να φτιάξω ένα μέσω για να γράφω και εγώ την εμπειρία μου ως νέα μαμά.

Δεν θα σας πω ότι είναι όλα ρόδινα όπως μπορεί να μας τα παρουσιάζουν κάποιες άλλες μανούλες.

Το δικό μου το αγοράκι είναι  όπως τον λέμε θηρειάκι.

Γεννήθηκε το 2012 πρόωρα μόλις 33 εβδομάδων αν και πρόωρο μωρό ήταν 49 πόντους και 2140 κιλά.

Συγκριτικά με τα άλλα μωράκια εκεί στην μονάδα ήταν το πιο μεγάλο.

Εγώ γέννησα με καισαρική και ολική νάρκωση και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην τον δω κατευθείαν αλλά την επόμενη μέρα.

Αυτά τα 3,5 χρόνια είναι η μόνη μου ασχολία γι'αυτό αποφάσισα να ξεκινήσω να γράφω.

Αν και με τρελαίνει αρκετές φορές με ένα του χαμόγελο, με ένα του φιλί το ξεχνάω στο λεπτό.

Έγινα μαμά σε μικρή ηλικία ήμουν μόλις 21 χρονών όταν έμεινα έγκυος, παντρεύτηκα και έμεινα έγκυος, το θέλαμε πολύ και οι δυο.

Βέβαια όπως θα ακούτε πολλές την φράση άντε κανε και ένα δεύτερο, πλέον τους απαντάω πως είμαι μικρή και έχω χρόνια μπροστά μου άμα θελήσω κάποια στιγμή.

Αν και να σας πω δεν ξέρω άμα πραγματικά θέλω δεύτερο, εντάξει δεν νομίζω ότι θα γίνει κάτι απλά λένε για παρέα, βέβαια όπως και εσείς έτσι και εγώ έχω ακούσει πολλές ιστορίες για αδέρφια που σφάζονται τόσο μικρά όσο και μεγαλώνοντας.

( όποια μανούλα θέλει μπορεί να μου στείλει να βάλουμε και την δική της ιστορία)

Προς το παρόν γεια σας από μένα...!!!