Ο ρολος του πατερα

Για παρα πολλα χρονια οι ειδικοι θεωρουσαν τη μητερα ως το πιο σημαντικο προσωπο στη ζωη του παιδιου. Επειδη η μητερα ειναι αυτη που συνηθως περναει χρονο με το παιδι, ειχε δημιουργηθει η εντυπωση οτι ο πατερας ειναι λιγοτερο σημαντικος στην αναπτυξη του απο οτι η μητερα. Σ' αυτην την εντυπωση συνεβαλαν και τα κοινωνικα στερεοτυπα που προβαλαν τη γυναικα ως την ''ειδικη'' στο μεγαλωμα του παιδιου.

Ερευνες που εγιναν σε διαφορα μερη του κοσμου εχουν αποδειξει οτι ο πατερας ειναι το ιδιο σημαντικος στην αναπτυξη του παιδιου και το ιδιο ικανος να το φροντισει και να το διαπαιδαγωγησει σωστα. Ο δεσμος ενος παιδιου με τον πατερα του διαμορφωνεται, οπως και  ο δεσμος με την μητερα, καθως ο πατερας φροντιζει το παιδι, ανταποκρινεται στο κλαμα του, το κοιταζει στα ματια, παιζει μαζι του, το κραταει στην αγκαλια του και του χαμογελαει. Ερευνες δειχνουν οτι οι αντρες στο ρολο του πατερα δειχνουν την ιδια ευαισθησια, στοργη και ικανοτητα, που δειχνουν οι γυναικες τους, οταν φροντιζουν το παιδι. Γι' αυτο το λογο τα μωρα μπορουν να προσκολληθουν στον πατερα τους με τον ιδιο τροπο που προσκολλουνται στη μητερα τους.

Οι διαφορες μεταξυ αντρων και γυναικων στο θεμα της φροντιδας και της διαπαιδαγωγησης των παιδιων βρισκονται στο χρονο που οι δυο γονεις με το παιδι τους, στο πως συνδιαλεγονται μαζι του και στο ειδος των ερεθισματων που του προσφερουν. Στις περισσοτερες οικογενειες, η μητερα εχει την πρωταρχικη ευθυνη για τη φροντιδα του παιδιου και ετσι της δινεται περισσοτερος χρονος και ευκαιριες να μαθει να ερμηνευει και να ανταποκρινεται στις αναγκες του. Ο πατερας βλεπει το παιδι λιγοτερο απο οτι η μητερα κατα τη διαρκεια της ημερας και, συνηθως, η ωρα που περναει μαζι του ειναι ωρα παιχνιδιου. Τα παιχνιδια που παιζει το παιδι με τον πατερα του ειναι περισσοτερο κινητικα. Αντιθετα, η μητερα περναει περισσοτερο χρονο δινοντας στο παιδι λεκτικα και γνωστικα ερεθισματα π.χ. θα φτιαξουν μαζι ενα πυργο απο κυβους, θα διαβασουν ή θα τραγουδησουν.

Ο χρονος που περναει ο πατερας με το παιδι του επηρεαζεται σε σημαντικο βαθμο απο την κοινωνια, μεσα στην οποια ζει μια οικογενεια και τις αρχες που αυτη ενθαρρυνει για το μεγαλωμα και τη διαπαιδαγωγηση των παιδιων. Αυτο ομως που δεν αλλαζει ειναι το γεγονος οτι με οποιον τροπο κι αν γινεται, η συμμετοχη του πατερα στη φροντιδα και τη διαπαιδαγωγηση του παιδιου εχει σε σημαντικο βαθμο θετικη επιδραση στην αναπτυξη του, σε ολους τους τομεις. Απο ερευνες σε διαφορες χωρες γνωριζουμε οτι οσο περισσοτερο συμμετεχει ο πατερας στην καθημερινη φροντιδα του παιδιου τοσο περισσοτερο κοινωνικα και ικανα να αντιμετωπισουν καταστασεις αγχους ειναι τα παιδια. Επισης, οι διαφορες μεταξυ του πατερα και της μητερας στον τροπο με τον οποιο συμπεριφερονται στο παιδι, βοηθανε το παιδι να διαφοροποιησει τον εαυτο του απο τη μητερα και να γινει πιο αυτονομο. Στο να νιωσει πιο αυτονομο βοηθαει και το γεγονος οτι το παιδι, απο πολυ νωρις βλεπει τον πατερα να φευγει και να ξαναγυρισει κι ετσι εξοικειωνεται με την εννοια του αποχωρισμου και της αποσυνδεσης απο τους γονεις του. Τελος, μεσω του πατερα το παιδι γνωριζει το φυλο του και τις μορφες συμπεριφορας που αρμοζουν σ' αυτο μεσα στην κοινωνια την οποια μεγαλωνει.